چه یارانی که از دست داد.چه سلحشورانی چه جنگاورانی چه دلیرانی....

پشتش را خال نکردند دوش تا دوشش می جنگیدند وشانه خالی نمی کردند

علی بن ابی طالب(ع) در مسجد کوفه به منبر رفت یار طلبید..؟((هل ناصر ینصرنی))

کسی بر نخواست.....دریغ از یک لبیک

حضرت شروع به گریه کرد و گفت أین سلمان   أین عمار   أین مقداد   أین مالک   أین.....

کجاست سلمان؟      کجاست عمار؟    کجاست مالک اشتر؟     کجاست...؟

امام حسن را تنها رها کردند جماعت کوفی

حسین بن علی(ع) پس به شهادت رسیدن تمام یارانش در روز عاشورا

گفت:أین عباس أین علی اکبروعلی اصغر   أین سعید   أین حبیب   أین هانی  أین عقیل   أین وهب  أین....

کجاست عباس،پعلی اکبر وعلی اصغر؟ کجاست سعید؟ کجاست حبیب مظاهر؟کجاست هانی؟ کجاست وهب؟ ..

وامام دیگر نیز دریغ از لبیک

وما امروزه  آیا می فهمیم بقیه الله نیست و  داد بزنیم أین بقیه الله؟ خیر ...

در دعای ندبه می خوانیم

أین حسن  و

أین الحسین

أین ابنا الحسین

صالح وبعد صالح  صادق وبعد صالح

کجاست حسن وحسین

کجاست امام ن بعدی

همه آن ها صالح بودند

همه آنها راستگو بودند

أین بقیه الله

کجاست بقیه الله

البته ما موتوانیم این گمشده را پیدا کنیم ودر یابیم

یامهدی ادرکنی

فردا در دعای پر فیض ندبه شرکت کنیم

با زدن از خواب دلنشین صبح جمعه

انتظار یعنی که خود را ساختن

بعد از آن بر مهدی پرداختن

ما منتظریم نه والله نیستیم موارد زیرا را مطالعه بفرمایید

آنقدر منتظر تعطیلی آخر هفته هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر زمستان و پوشیدن چکمه هستند(خانم ها) که منتظر ظهورش نیستند

آنقدر منتظر مو فقیت در زمینه های مختلف هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر پیروزی تیم ملی وراه یابی به جام جهانی هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر تماس کسی هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر تابستان و سه ماه تعطیل شدن هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر عید نوروز هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر کمترین دوستانمان هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر آمدن اتوبوس تاکسی مترو هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر بازگشت عزیزی از سفر هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر فرا رسیدن روز موعد هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر آخر ماه هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر شروع شدن برنامه تلوزیونی دلخواه خود هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر برد ایران در مقابل استرالیا ، مقدماتی جام جهانی 98 بودیم که منتظر ظهورش نبودیم

آنقدر منتظر برد تیم دلخواه در شهر آورد هستیم که منتظر ظهورش نیستیم

آنقدر منتظر...

آنقدر منتظر...

 آنقدر منتظر... 

شما بنویسید مخصوص شما

(با دادن نظر در این پست شما این  " آنقدر منتظر...."  را پر کنید تا به اسمتان درج شود)

امام زمان تنهاکسی است که بدلیل این مقدارطول کشیدن غیبتش نمی توانیم

سر زنشش کنیم

بلکه باید خودمان را ملامت کنیم

او زمانی می آید که جهان منتظرش شوند نه فقط ما

یا مهدی کاش کمی منتظرت بودیم

 *ما نظر خود را از شما برنمی گردا نیم وفراموشتان نمی کنیم*

حضرت حجت بن الحسن العسکری(عج)

قبول کنیم که تنهاست

سرباز او بودن وشهیدن شدن در راهش آن قدر شوق و ذوق دارد که عکس زیر آن را وصف می کند....
 

دعای عهد می خوانیم تا که سربازش باشیم
 

اما به جمله ی آخرش بی توجه هستیم
 

بر ران راست خود می زنیم می گوییم العجل العجل....
 

می دانید یعنی چه یعنی پاشو.. برخیز...قدم بر دار اما ما....
 

پرچم راهش را برداریم.....
 

نه با حرف با دل
 

برای کسی که همیشه مارا در نماز هایش یاد می کند
 

از خوایب غفلت برخیزیم
 

در بدترین دوره ایم
 

عصر غیبت
 

فقط به 313 نفر نیاز دارد
 

آیا نیست برایش 313 یار
 

چه قدر مظلوم است او.....
 

چه قدر تنهاست.....
 

پس فقط بگوییم....
 

سرداب سامرا
بيشتر خانه‏ها در مناطق گرمسير عراق از گذشته سرداب (زيرزمين) داشت تا ساکنان خانه، از شدت گرماي تابستان در امان باشند. [1]  خانه حضرت عسکري‏عليه السلام در سامرا نيز داراي سرداب بود.
اين سرداب محل زندگي و عبادت امام هادي‏عليه السلام، امام حسن عسکري‏عليه السلام و حضرت بقيةاللّه‏عليه السلام بود و اغلب ديدارها با حضرت ولي عصر در عهد پدر، در همين منزل و در همين سرداب صورت مي‏گرفت. به همين جهت شيعياني که پس از رحلت امام حسن عسکري‏عليه السلام، براي زيارت قبر آن امام و پدر بزرگوارشان وارد سامرا مي‏شدند، بعد از زيارت قبر آن بزرگوار، در محل عبادت سه امام بزرگوار نماز مي‏خواندند و آنجا را زيارت مي‏کردند.
اما متأسفانه برخي از دشمنان متعصب با نسبت دادن تهمت‏هاي ناروا، خواسته‏اند از اين موضوع بهره‏برداري‏هاي نادرست کنند! آنان به شيعه تاخته و معتقدان به غيبت حضرت مهدي‏عليه السلام را به استهزا گرفته‏اند با اينکه مي‏دانند حتي يک نفر شيعه راستين را نخواهند يافت که معتقد باشد حضرت مهدي‏عليه السلام در سرداب پنهان گرديده و يا در سرداب سکونت و اقامت گزيده است!
زائران، تنها از آن جهت به اين مکان مقدس احترام مي‏گذارند که محل سکونت، زندگي، عبادت، نيايش و تلاوت انسان‏هاي کامل بوده است، با اين بيان، آنجا مکان مقدس و خانه پربرکتي است که خداوند اجازه داده است چنين مکاني، رفعت مقام يابد و در آنجا نام خدا به عظمت برده شود. به همين جهت مسلمانان پيرو مذهب خاندان وحي و رسالت، در آنجا نماز مي‏خوانند و بر پيامبر و خاندانش‏عليهم السلام درود مي‏فرستند و آنجا را زيارت مي‏کنند و کسي بر اين عقيده نيست که امام مهدي‏عليه السلام در آن سرداب سکونت دارد يا اينکه از آنجا ظهور خواهد کرد!
  سردابيه
فرقه‏اي از غلات دوازده امامي که منتظر خروج مهدي‏عليه السلام بودند و در ري مي‏زيستند، آنان هر بامداد جمعه، اسبي زين و لگام شده به سردابي برده سه بار مي‏گفتند: «يا امام بسم اللّه». محل اين سرداب را در حله و بغداد نيز ذکر کرده‏اند که خود برداشتي از سرداب سامراء است. مخالفان اماميّه، عقيده غلات مذکور را به همه دوازده اماميان تعميم داده‏اند! اما در کتاب‏هاي اماميّه از اين موضوع اثري نيست.
سرداب سامراء نيز - که در شيعه مطرح است - مربوط به خانه‏اي است که امام دهم و يازدهم در آن سکونت داشته‏اند و امام دوازدهم‏عليه السلام در آن متولّد گرديده است. شيعيان به همين خاطر آن را زيارت کرده، بدان تبرّک مي‏جويند.

شفای دختر سیزده ساله به دست امام زمان (عج)

مرحوم آیه الله شیخ محمدباقر رشاد كه این معجزه را در جزوه ای به نام البشاره نوشته است درآخر داستان چنین می نویسد: و چون این واقعه درمیان خانواده و فامیل ما اتفاق افتاد و در منظر و مرآی ما واقع شد، فلذا وجدان و ایمان و ارادت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام و علاقه ی مفرط به پیروان و پناهندگان به آن آستان ، مرا ملزم نمود كه واقعه رابا یك بیان ساده و روشن برای ارادتمندان آن خاندان نقل كنم و دلایل قطعی واقعه (نوشته های اطبا با توجه به نوار از جمجمه ی مریض بعد از بهبودی با بذل توجه امام عصر ارواحنافداء را هم ضمیمه كرده به نظر عموم خوانندگان برسانم تا مصداق بشارت قرآن مجید را برأی العین مشاهده نمایند: إِنَّ هذِهِ تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلاً (۱ )

جریان واقعه

دختر سیزده ساله ای به نام صدیقه ی قدم فرزند حاج آقا جعفر مقدم زنجانی ساكن تهران ،چهارراه پمپ بنزین امیریه،كوچه ی خادم آزاد،پلاك37/۱ از اردیبهشت 1349 دچارتشنجات شدید می شود و در طی مدت حدود چهار ماه به اطبای متعهد ازقبیل آقایان دكتر علی دیوشلی و پروفسور دكتر ابراهیم سمیعی متخصص جراحی اعصاب مراجعه می كند و تحت درمانهای گوناگون قرار می گیرد. بالاخره در تاریخ 19/۶/49 به آقای دكتر رضا خاكی متخصص جراحی مغز و اعصاب مراجعه می كند (البته كلیشه های هر یك در آن جزوه آورده شده است) و نامبرده بیماری صدیقه را صرع تشخیص می دهد و برای .....

به ادامه مطلب بروید