او را فاطمه مي‌نامم...

روزها و ماه‏ها از پي هم مي‏گذرند و جنين هر لحظه بزرگ¬تر مي‏شود. از چهره خديجه نور مي‏تَراود و هر دَم تابنده تر مي‏گردد. درد زايمان آغاز گشته است.
در اين هنگام، در ميان صخره‏هاي حَرا، محمد به مكّه مي‏انديشيد و به سرنوشت جهان و راهِ انسان. چهره اش پُر از اندوه بود؛ همچونِ آسماني پوشيده از ابر. در انديشه مردم خود، چنين اندوهگين بود. مي‏خواست ...

 او تنها 18سال زندگی کرد چند روز پس از پدرش. مگر چه گذشت بر دخت عزیزپدر که اینچنین در اول جوانی قد کمان شد.

اعتراف

فاطمه دست هایش راجلوی درخانه گرفته بود ونمی گذاشت در باز شود.اورا به یکسو افکندم.راه بر من گرفت با تازیانه بر دست هایش زدم که از شدت درد ناله وفریادش بلند شد.در این خال تصمیم گرفتم که قدری نرم شوم واز درب خانه برگردم.در این هنگام به یاد دشمنی علی وحرص وطمع او در ریختن خون بزرگان عرب ونیرنگ وسحر محمد افتادم.بعد لگدی محکم بر در زدم.وی که محکم به در چسبیده بود تا باز نشود فریادی زد که پنداشتم مدینه زیرو رو شدوصدا زد:ای پدر ای رسول خدا ببین با حبیبه تو ودخترت چگونه رفتار می شود

آه ای فضه مرا بگیر به خدا فرزندی که در شکم داشتم کشته شد.

خواهران گرامی

در زندگی

در کارهایتان

در حجابتان

در بانگ این بقیه الله تان

از سه شخصیت استوار دینی کمک بگیرید

1.خدیجه الغرا(س)

2.فاطمه الزهرا(س)

3.زینب کبری(س)

که ثروتش را وقف امام زمانش کرد

که جانش راوقف امام زمانش کرد

که زندگی وعزیزانش راوقف امام زمانش کرد